Ήμασταν όλοι εκεί... Όχι γελαστοί, αλλά θλιμμένοι...Έφυγε πρόωρα κι άδικα από κοντά μας ο συνάδελφος λιμενεργάτης
και Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, ο Πέτρος Κυριακού.
Από σήμερα τον αγκαλιάζει η Πειραϊκή γη, στο κοιμητήριο Σχιστού,
πάνω απ' το λιμάνι που τόσο αγάπησε κι αγωνίστηκε γι' αυτό...
Καλό ταξίδι Πέτρο και κουράγιο στην οικογένεια και σ' όλους εμάς
που από σήμερα είμαστε φτωχότεροι...
(Μελίνα Μερκούρη - "Να με θυμάσαι")
Συλλυπητήρια Στέλιο μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤη προηγούμενη εβδομάδα έχασα και εγώ το θείο μου.. Δύναμη εύχομαι στην οικογένεια του κ σε όλους σας..
Συλλυπητήρια και σε σας καλό μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι άδικο, άχαρο πράγμα η απώλεια.
Σ' ευχαριστώ...
Θερμά συλληπητήρια Στέλιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ απώλεια αγαπημένων ανθρώπων δεν έχει παρηγοριά!!
Να ζήσετε να τον θυμόσαστε!!
Για να ζει παντοτεινά στην καρδιά σας!!
Στέλιο μου η ζωή μου με δίδαξε ότι δεν είμαστε τίποτε περισσότερο από μία ανάσα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύο φορές στη ζωή μου άγγιξα το θάνατο και γλύτωσα στο τσακ!!
Αυτό που σου λέω το εννοώ λοιπόν!
Κι αν μπορούσαν όλοι αυτοί που χτίζουν παλάτια σαν να πρόκειται να ζήσουν αιώνια και τρώνε και χλαπακιάζουν σαν να πρόκειται να πεθάνουν αύριο, να το καταλάβουν τότε ο κόσμος μας θα ήταν διαφορετικός και πολύ πιο όμορφος!!
Καλό ξημέρωμα!!
:)))
Με συνθλίβει πιο πολύ η διαπίστωση του μηδενισμού της ύπαρξής μας από το θάνατο. Δηλαδή τη μια στιγμή είμαι όλο ζωντάνια και την επόμενη νεκρός από τροχαίο (π.χ όπως τώρα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι σκρόφα και μπαμπέσα η ρουφιάνα η ζωή...
Γι' αυτό και (λίγοι από μας) επιδιώκουμε να ζήσουμε τ' όνειρο, όσο περισσότερο μπορούμε προσπαθώντας ν' αρχίσει άμεσα...
Αντίθετα με κάποιους άλλους που νομίζουν ότι θα ζήσουν αιώνια και βουλιάζουν κάθε μέρα στο ψέμα και την ιδιοτέλεια.
Είναι μαγκιά να συνειδητοποιήσεις πόσο μικρός είσαι, χωρίς να γίνεις απαισιόδοξος...
Σ' ευχαριστώ Μαριάννα μου...
Να είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκέπασε. Συλλυπητήρια στην οικογένεια των λιμενεργατών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοφά τα σχόλια σας, Μαριάννα και Στέλιο.
Για να καταλάβουν όμως αυτοί που πρέπει να καταλάβουν, πόσο μικροί είμαστε (σαν ζωή η σαν όντα) θα πρέπει πρώτα απ’όλα να μην είναι μικρόψυχοι…
Αγάπη μου να 'σαι καλά και σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το τελευταίο που γράφεις...
Ένας Άνθρωπος που αγαπάω λέει το εξής: "Κάποιοι γεννιούνται και ζουν για να πεθαίνουν νεκροί"...
Συλλυπητήρια στην οικογένειά του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μόνο βέβαιο είναι ότι σε κάποια άλλη ζωή θα ξανανταμώσουμε όλοι...