...Όλοι κάποτε ευχόμαστε να ζήσουμε το "Γελαστό απόγευμα" που 'ναι χαμένο
κάπου στα εφηβικά μας όνειρα...
Άλλοι το βρήκαμε κι άλλοι δυστυχώς όχι...
Είμαστε εδώ για να μοιραστούμε τις σκέψεις μας , απλά , ειλικρινά ,

έστω στο χρόνο τ' απογευματινού
μας καφέ...
Ν' ανταλλάξουμε απόψεις...
Να επικοινωνήσουμε έστω...
Ελεύθερα , εχέμυθα κι ανώνυμα αν προτιμάτε...

Καλώς ήλθατε στο "Γελαστό απόγευμα"

Στέλιος



Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2008

"Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες" (Ουίνστον Τσώρτσιλ)





Τι περιμένετε μωρέ;
Να δείτε τους βάρβαρους μεσ' τα σπίτια σας;;;
Τι Ελλάδα παραλάβαμε απο τους πατέρες μας
και τι θα παραδώσουμε στα παιδιά μας;;;
Κι εσείς ωρέ κοτζαμπάσηδες, παχύδερμα
κοιτάξτε καλά αυτούς τους ήρωες
γιατί τους απογόνους τους θα τους βρείτε μπροστά σας...
"Του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει"

2 σχόλια:

  1. μια χαρα τα λες.. αλλα ποιος σε ακουει????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα roadartist...
    Ξέρεις...η επανάσταση για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία ξεκίνησε απο 2-3 "τρελλούς" ονειροπόλους...Βρέθηκαν ακόμα 5-6 λεβέντες που το'λεγε η καρδιά τους κι έγινε το θαύμα μετά απο 400 χρόνια υποδούλωσης!!!
    Εγώ μεγάλωσα ελεύθερος δίπλα στη θάλασσα με υπόκρουση το χορό του Ζορμπά, μεροκαματιάρηδες ανθρώπους που λύγιζαν τα σίδερα για ένα κομμάτι ψωμί και το βράδυ ελίτσες και ρετσίνα στις αυλές...
    Όχι κλειδωμένες πόρτες, μιζέρια, ξενοφοβία κι εξαθλίωση...
    Δεν μπορεί! Όλο και κάποιος θα μ'ακούσει που θέλει να συνεχίσει να ζεί έτσι...
    Κι αν όχι ας πεθάνω λεβέντης, όρθιος και μαχόμενος γι' αυτό τ' όνειρο που είμαι σίγουρος πως ο γιός μου θα συνεχίσει να μάχεται...
    Φιλιά :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Λόγια χαραγμένα στη σκουριά...