...Όλοι κάποτε ευχόμαστε να ζήσουμε το "Γελαστό απόγευμα" που 'ναι χαμένο
κάπου στα εφηβικά μας όνειρα...
Άλλοι το βρήκαμε κι άλλοι δυστυχώς όχι...
Είμαστε εδώ για να μοιραστούμε τις σκέψεις μας , απλά , ειλικρινά ,

έστω στο χρόνο τ' απογευματινού
μας καφέ...
Ν' ανταλλάξουμε απόψεις...
Να επικοινωνήσουμε έστω...
Ελεύθερα , εχέμυθα κι ανώνυμα αν προτιμάτε...

Καλώς ήλθατε στο "Γελαστό απόγευμα"

Στέλιος



Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2007

Ένα απόγευμα σαν αυτό χωρίς εκείνον...



...Αν ήσουν σήμερα μαζί μας το σπίτι σου θα 'ταν κατάφωτο και γεμάτο απο φίλους που θα 'παιρναν δύναμη απο την ύπαρξή σου...
...Αν ήσουν σήμερα μαζί μας όλοι εμείς που σε λατρέψαμε θα ευχόμασταν για σένα και θα φουσκώναμε τα στήθη μας απο υπερηφάνια που 'σαι Έλληνας, που 'σαι ένα παιδί σαν κι εμάς ξέροντας πως θα χορέψεις τ' αρχοντοζεϊμπέκικο, κείνο που έκανε το χάρο να σε φοβάται...

...Μπαμπέσικα η ζωή σε πούλησε κι ο ουρανός άνοιξε διάπλατα για να χωρέσει το ανυπέρβλητο της λεβεντιάς σου και το απέραντο καθάριο του ακέραιου χαρακτήρα σου...
...Είμαι σίγουρος πως καμμιά γιορτή δε σκιάζει την απουσία σου, σαν σήμερα που αυτή η μέρα ταυτίστηκε με την απώλεια σου, μιας κι εσύ δεν είσαι εδώ...

...Δεν υπάρχουν άξιοι μιμητές, ικανοί συνεχιστές στο δρόμο που χάραξες εσύ...

...Δεν υπάρχουν μαθητές να σπουδάσουν την τέχνη (πέραν του θεάτρου) που έκανες τρόπο ζωής...Την τέχνη του να 'σαι Αρσενικός, Μάγκας, Λεβέντης, Νταής...

...Θα σε θυμόμαστε πάντα Νίκο Κούρκουλε...Καλή αντάμωση!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Λόγια χαραγμένα στη σκουριά...